Author: teambam

Negosyo, Now Na!: Be Hapee

Mga Kanegosyo, anong naiisip ninyong produkto kapag narinig ninyo ang kantang, “Kumukuti-Kutitap?”

Ito ang Hapee Toothpaste na gawa ng Lamoiyan Corporation, na nagpabago sa merkado ng toothpaste sa bansa. Nagawa nitong makipagsabayan sa international brands dahil bukod sa abot-kaya na, world-class pa ang kalidad ng kanilang produkto.

Kamakailan, nagkaroon tayo ng pagkakataong makapanayam si Cecilio Pedro, ang may-ari ng Hapee Toothpaste, sa ating programang, “Status Update”, sa DZXL 558.

Sa ating talakayan, ikinuwento niya ang mga hirap at pagsubok na dinaanan ng kanyang kumpanya bago narating ang estado bilang top local toothpaste manufacturer.

Noong 1986, manufacturer siya ng aluminum tubes para sa dayuhang kumpanya na Colgate. Sa isang malawakang desis­yon, inabisuhan sila na tatapusin na ang kanilang kontrata dahil hindi na gagamit ang Colgate ng aluminum tubes, kundi plastic laminated tubes na.

Pinagsakluban siya ng langit at lupa nang malaman nila ang desisyong iyon. Milyun-milyong tubes na kada buwan ang inilalabas niya kaya sangkatutak ang kanyang stock. Bukod doon, mayroon siyang 200 emple­yado na mawawalan ng trabaho — 200 pamilyang maaapektuhan sa pagtapos na kanilang kontrata.

Napaiyak na lang siya. Ano ang kanyang gagawin sa tambak na tubes at sa mga empleyadong mawawalan ng pangkabuhayan?

***

Mga Kanegosyo, maaaring tumumba at tumupi ang mga negos­yante sa gitna ng krisis na ito. Subalit para kay Cecilio, ginamit niya ang pagsubok na ito upang makabalik sa kanilang paa at magtagumpay.

Gamit ang kung anong mayroon siya — tubes at tauhan — nagpasya siya na sila mismo ang gumawa ng toothpaste, gawang Pinoy na para sa Pinoy.

Ipinadala niya ang kanyang mga chemist sa Japan para pag-aralan ang paggawa ng toothpaste. Gumawa sila ng iba’t ibang flavor ng toothpaste para sa mga batang Pinoy at panlasang Pinoy.

Naisip nila na masayang karanasan ang pagsisipilyo. Kaya ipinangalan nilang “Happy” ang kanilang produkto. Upang mas lalong ma­ging Pinoy, ginawa nilang “Hapee” ito. Ginamit pa nila ang napaka-catchy na “Kumukuti-kutitap” na slogan.

Higit sa lahat, nailabas nila ang kanilang toothpaste sa unang bagsak ng merkado sa napakamurang halaga dahil gawa na ang kanilang aluminum tubes. 

*** 

Mga Kanegosyo, napakaraming mga aral ang matutunan sa kuwento nila.

Sa ating buhay pagnenegosyo, kailangang tibayan talaga ang loob sa gitna ng pagsubok. Kahit gaano kalaki ang kumpan­ya, may mga pangyaya­ring hindi maaasahang puwedeng magpasara sa negosyo.

Mahalaga rin na ma­ging malaya tayo sa kung anong kalakasan at kahinaan ng negosyo at gamitin ang kaalamang ito para sa lalong pagpapalago o panimula ng pangkabuhayan. Sa kaso nila, sumuong sila sa paggawa ng toothpaste dahil mayroon silang mga aluminum tubes, factory at tauhang gagawa nito.

Gaya rin nang nabanggit natin noon, kailangang napakataas ng kalidad ng ating mga produkto, lalo na kung nais nating makipagsabayan sa mas malalaking kumpanya. Nakagawa ng iba’t ibang flavor ng toothpaste ang Hapee na siyang ikina­giliw ng mamimili, lalo na ang mga bata.

Panghuli, hindi rin natin isasantabi ang marketing ng ating produkto. Sa napakamalikhaing pa­ngalan at slogan, nakuha ng Hapee Toothpaste ang kiliti ng ating mga mamimili.

Mga Kanegosyo, sana’y nabigyan kayo ng inspirasyon at aral ang kuwento nina Cecilio. Sa susunod na linggo, tatalakayin naman natin ang kanilang pag-empleyo ng mga PWDs at kung paano nakatutulong ito sa kanilang patuloy na tagumpay.

 

First Published on Abante Online

NEGOSYO, NOW NA!: Direct Selling

Mga Kanegosyo, kamakailan lang ay naging panauhin natin sa programang ‘Status Update’ sa RMN Manila DZXL 558 si Thomanny Tan, ang may-ari ng sikat na Fern-C, na isang negosyong direct selling, na siyang usung-uso ngayon.

Ayon kay Thomanny, sa kanyang pag-iikot sa iba’t ibang bahagi ng bansa para ipakilala ang produkto ng kanyang kumpanya, marami siyang nakikilalang nasunog na sa direct selling o networking.

Lahat ng kuwento ng kabiguan ay narinig niya nang lahat  mula sa mga nagsara o ‘di kaya’y na­luging kumpanya, hindi mabentang produkto hanggang sa mga nata­ngayan lang ng kanilang pinaghirapang ipon.

Nanghihinayang siya sa pangyayari dahil para sa kanya, ang direct s­elling ang unang tikim sa pagnenegosyo na maa­aring gamiting hakbang tungo sa pag-asenso.

***

Kaya sa aming pag-uusap, nasabi niya na pagdating sa mga miyembro ng Direct Selling Association of the Philippines (DSAP), dalawang bagay ang kailangang tingnan  kung mayroong produkto at kung paano kumikita ang kumpanya.

Unang-una, tingnan kung may produkto ba ang kumpanya  kung ito ba’y mapakikinabangan at sulit ang halaga. Kung walang produkto at pera-pera lang ang pinapaikot, marahil hindi iyan lehitimong direct selling company.

Pangalawa, mahalaga na ang paraan para kumita ay dapat dahil sa benta at hindi dahil sa recruitment fees. Mahalaga ito, mga Kanegosyo, dahil sa huli, kung recruitment ang nagpapataas ng kita, ito’y isa ring dahilan para pag-aralan pang mabuti ang kumpanya.

***

Kailangang maging handa ang mga may-ari ng kumpanya na makilala ang mga nais maging bahagi nito at kailangang transparent sa lahat ng transaksyon.

Pagdating sa mga pagpupulong, sana ay ang may-ari mismo ang siyang humaharap sa mga nais sumali at nagtata­lakay ng mga detalye ng negosyo.

Upang lalo pang makumbinsi ang mga nais sumali sa Fern-C, binibigyan sila nina Thommany ng Diamond Tour, kung saan iniikot nila ang mga gustong sumali sa kanilang pabrika hanggang sa kanyang opisina.

Ito’y upang maipakita na subok at matibay ang kanilang kumpanya kung saan maaari silang kumita nang sapat sa kanilang ikabubuhay.

***

Mga Kanegosyo, sa kuwentong ito napagtagumpayan niya ang buhay sa direct selling. Ngunit, gaya ng ibang negosyo, ang direct selling ay hindi instant negosyo.

Kailangan pa ring pagkayuran, pagpaguran at bigay todo para magtagumpay, negosyong direct selling man iyan o ibang uri.
Ang maganda lang diyan, may tulong na ang kumpanya pagdating sa product development, training at paraan ng pagbenta.

Ngunit sa huli, nasa atin pa rin kung bagay sa atin ang direct selling o hindi. Nasa atin pa rin kung kikita sa ganitong uri ng negosyo o hindi.

Gamitin ang 8-point system ng DSAP upang matiyak na totoo ang papasuking direct selling company. Tawagan sila sa (02)638.3089 o bisitahin ang kanilang website sa http://dsap.ph!

***

Mga Kanegosyo, tuluy-tuloy tayo sa pagsagot sa inyong mga katanungan.  Mag-e-mail lang sanegosyonowna@gmail.com, mag-iwan ng mensahe sa fb.com/BenignoBamAquino, o makinig tuwing Miyerkules, 11:00 am – 12:00 pm sa RMN Manila DZXL 558 sa ating programang ‘Status Update’.

Pangarap natin ang inyong tagumpay sa inyong pagnenegosyo!

What is newsworthy?

A few months ago, a tito of mine asked me about what we have been working on in the Senate.

I told him about the Negosyo Centers being put up around the country and we discussed the challenges and implications of the Philippine Competition Act – 30 years in the making and now, finally, ratified and waiting for the President’s signature.

My uncle was surprised to hear of the reforms we were busy working on.  He asked, “Why haven’t I heard of about any of these on the news?”

I teased that he should be more tech-savvy and make a Facebook account so he could like my page and get updates on his virtual newsfeed.

Indeed, the Internet is a great equalizer that allows us to pick and choose what to see, read, and share. We can find any sort of information online, from conspiracy theories to the cutest cat videos. The only question is: what are you interested in?

But, truth be told, while it has been a struggle getting our policies and advocacies out in mainstream media, an even bigger challenge is getting the public interested in the policy discussion.

Since the corruption scandal erupted last year, our headlines seem to be hijacked by Napoles and the PDAF scandals, Makati City Parking Building II investigations, the Mamasapano tragedy and the BBL, and, more recently, survey results and the 2016 elections.

Even on the Internet,where we curate our own personal newspaper, people seem disinterested in anything but the scandals,complaints, fights, and government slip-ups.

While these issues are worthy of attention, we need to fuel our desire to move the discussion further into the much-needed reforms and systemic changes.

Take the news on the potential candidates for the 2016 elections as an example.

No one is asking questions about their vision, goals, and dreams for the country and how they hope to achieve them.

The country is growing leaps and bounds economically while making significant strides in curbing corruption within the government. How will they distribute this wealth throughout the sectors and continue the battle against corruption?

There have been landmark bills passed into law under the current administration, from the K-to-12 basic education program and the RH Act to the opening up of our ports to foreign ships and the Philippine Competition Act. How do they ensure these are implemented well?

Where do they stand in the Mindanao peace process and the Anti-Discrimination Act filed in Congress? How do they hope to unite the country, instill tolerance among our people, and bolster human rights in the Philippines?

We have yet to ask these questions.  But will the answers even be considered newsworthy?

Media outlets, including online and social media, will give the readers what they clamor for. It is our likes, shares, comments, re-tweets, and hash tags that will determine the headlines. Our collective chatter will define what is newsworthy.

The Filipino people have peacefully rallied for their rights against an intimidating dictator and have cried for a change in system, reinstating democracy.We have pushed for justice against the most powerful in our country including sitting Philippine presidents and even a Supreme Court chief justice. We have even called for a change in entrenched systems, successfully abolishing the PDAF.

Is it then too far to hope for our countrymen to seek for concrete, detailed platforms, and sophisticated policies among our leaders?

We have the power to influence the narrative of the 2016 elections.

We can ask our presidentiables questions about their stance on controversial issues. We can demand a concrete platform detailing the policies and programs they wish to put in place to create a better future for the country. We can even hold them to their word and police their administration once they are elected into office.

With our voices and with our votes, we can endeavor to shape the future of our country.We can steer our country in the direction of unyielding public service, inclusive progress, and prosperity for all.That would, truly, be newsworthy.

 

First Published on Manila Bulletin

Trahedya sa Ormoc City

Mga Bida, muling natuon ang pansin ng sambayanan sa isyu ng kaligtasan ng mga sasakyang pandagat sa bansa sa paglubog ng M/B Kim Nirvana noong nakaraang linggo sa karagatan ng Ormoc City.

Sa huling bilang, 61 ang namatay sa nasabing trahedya, na isinisisi sa overloading ng mga pasahero at kargamento. Kamakailan, sinampahan na rin ng kasong kriminal ang mga may-ari, kapitan at 17 crew ng M/B Kim Nirvana.

Subalit hindi matutuldukan ang usapin sa pagsasampa ng kaso. Sa halip, manganganak pa ito sa mas malaki at mas mahalagang isyu.

Sa nangyari, muling lilitaw ang mga katanungan ukol sa kaligtasan ng mga barko, lantsa, roro at iba pang uri ng sasakyang pandagat na nagdadala ng mga pasahero’t kargamento sa iba’t ibang bahagi ng Pilipinas.

***

Sa tala ng Maritime Industry Authority (MARINA), sa huling bilang noong 2013, nasa 8,112 sasakyang pandagat ang bumibiyahe sa bansa.

Sa nasabing bilang, 4,837 o 60% ay passenger vessels, na karamiha’y motor banca gaya ng lumubog na M/B Kim Nirvana. Nasa 2,291 naman ang cargo ships at 795 ang tankers at tugboats.

Ang nakababahala rito, ang average na edad ng passenger vessels na bumibiyahe sa labing-apat na pangunahing ruta sa bansa ay nasa 30 taon na.

Nakaranas na rin ang bansa ng maraming trahedya sa karagatan. Sino ba naman ang makakalimot sa paglubog ng M/V Doña Paz noong 1987 kung saan nasa 4,000 katao ang namatay? Nananatili ito sa ating kasaysayan bilang “worst maritime disaster” sa kasaysayan ng mundo.

Isang taon ang nakalipas, 389 na pasahero ang patay nang lumubog ang sister ship ng M/V Doña Paz na M/V Doña Marilyn matapos maipit sa bagyong Unsang. Noong 1998, 150 pasahero naman ng M/V Princess of the Orient ang nasawi matapos itong lumubog habang bumibiyahe patungong Cebu.

Maliban sa malalaking trahedya, may mga maliliit ding insidente sa karagatan, gaya ng M/B Sunjay noong 2006 sa Leyte na ikinamatay ng 16 na katao.

Noong 2006 din, lumubog ang M/B Leonida II sa karagatan malapit sa Surigao City kung saan 19 na katao ang namatay.

Sa trahedyang kinasangkutan ng M/V Catalyn-D at M/V Blue Water Princess noong 2007, nasa 16 na katao naman ang nasawi.

***

Mga Bida, ang mga nakalipas na trahedyang ito ang nagtulak sa akin na maghain ng resolusyon noong Mayo 2014 na humihingi na imbestigahan ang kaligtasan ng mga sasakyang pandagat sa bansa.

Layon ng imbestigasyong ito na alamin kung ipinatutupad ng mga kaukulang ahensiya ng pamahalaan ang mga kaila­ngang hakbang upang matiyak na hindi na mauulit pa ang mga nakalipas na trahedya.

Sa imbestigasyong ito, aalamin din kung tumutupad ang mga kumpanyang nagmamay-ari ng mga sasakyang pandagat na naglalayag sa iba’t ibang parte ng bansa sa mga ipinatutupad na patakaran sa mga pantalan.

Sa kasamaang-palad, nalunod lang ito sa pila ng mga resolusyon at hindi dininig ng kaukulang komite ng Senado.

***

Magsilbi sanang “wake-up call” ang nangyari sa Ormoc City sa atin para seryosohin ang pagsilip sa kaligtasan ng mga sasakyang pandagat na nagdadala ng mga pasahero sa iba’t ibang lugar sa bansa.

Panahon na para tiyaking nasusunod ang mga umiiral na patakaran sa mga pantalan, gaya ng pagbabawal sa overloading ng pasahero at kargamento, gayundin sa disenyo ng mga bangkang naglalayag, para sa kaligtasan ng lahat.

Sampahan na rin kung may mga tiwaling opisyal ng pamahalaan ang nagkulang sa pagpapatupad ng mga patakaran. Dapat managot ang lahat ng may kasalanan lalo na’t napakaraming buhay ang nawala.

Dapat na ring paigtingin o magpatupad ng mga pagbabago sa kasalukuyang sistema sa pagtukoy kung ligtas bang maglayag o hindi ang isang sasakyang pandagat upang maiwasan na ang ganitong uri ng insidente sa hinaharap!

 

 

First Published on Abante Online

What is newsworthy?

A few months ago, a tito of mine asked me about what we have been working on in the Senate.

I told him about the Negosyo Centers being put up around the country and we discussed the challenges and implications of the Philippine Competition Act – 30 years in the making and now, finally, ratified and waiting for the President’s signature.

My uncle was surprised to hear of the reforms we were busy working on.  He asked, “Why haven’t I heard of about any of these on the news?”

I teased that he should be more tech-savvy and make a Facebook account so he could like my page and get updates on his virtual newsfeed.

Indeed, the Internet is a great equalizer that allows us to pick and choose what to see, read, and share. We can find any sort of information online, from conspiracy theories to the cutest cat videos. The only question is: what are you interested in?

But, truth be told, while it has been a struggle getting our policies and advocacies out in mainstream media, an even bigger challenge is getting the public interested in the policy discussion.

Since the corruption scandal erupted last year, our headlines seem to be hijacked by Napoles and the PDAF scandals, Makati City Parking Building II investigations, the Mamasapano tragedy and the BBL, and, more recently, survey results and the 2016 elections.

Even on the Internet,where we curate our own personal newspaper, people seem disinterested in anything but the scandals,complaints, fights, and government slip-ups.

While these issues are worthy of attention, we need to fuel our desire to move the discussion further into the much-needed reforms and systemic changes.

Take the news on the potential candidates for the 2016 elections as an example.

No one is asking questions about their vision, goals, and dreams for the country and how they hope to achieve them.

The country is growing leaps and bounds economically while making significant strides in curbing corruption within the government. How will they distribute this wealth throughout the sectors and continue the battle against corruption?

There have been landmark bills passed into law under the current administration, from the K-to-12 basic education program and the RH Act to the opening up of our ports to foreign ships and the Philippine Competition Act. How do they ensure these are implemented well?

Where do they stand in the Mindanao peace process and the Anti-Discrimination Act filed in Congress? How do they hope to unite the country, instill tolerance among our people, and bolster human rights in the Philippines?

We have yet to ask these questions.  But will the answers even be considered newsworthy?

Media outlets, including online and social media, will give the readers what they clamor for. It is our likes, shares, comments, re-tweets, and hash tags that will determine the headlines. Our collective chatter will define what is newsworthy.

The Filipino people have peacefully rallied for their rights against an intimidating dictator and have cried for a change in system, reinstating democracy.We have pushed for justice against the most powerful in our country including sitting Philippine presidents and even a Supreme Court chief justice. We have even called for a change in entrenched systems, successfully abolishing the PDAF.

Is it then too far to hope for our countrymen to seek for concrete, detailed platforms, and sophisticated policies among our leaders?

We have the power to influence the narrative of the 2016 elections.

We can ask our presidentiables questions about their stance on controversial issues. We can demand a concrete platform detailing the policies and programs they wish to put in place to create a better future for the country. We can even hold them to their word and police their administration once they are elected into office.

With our voices and with our votes, we can endeavor to shape the future of our country.We can steer our country in the direction of unyielding public service, inclusive progress, and prosperity for all.That would, truly, be newsworthy.

 


First published on Manila Bulletin

 

 

PHOTO RELEASE: Bam with Fil-Am Youth Leaders

Sen. Bam with Filipino-American Youth Leadership Program Delegates

Senator Bam Aquino discusses his priority measures and the country’s legislative system during the round table discussion with delegates of the Filipino-American Youth Leadership Program (FYLPro) at the Senate Building in Pasay City.

 

ilipino-American Youth Leadership Program Delegates

Aquino and Sen. Sonny Angara pose for posterity with FYLPro delegates, (seated, from left) Anna Marie Cruz, Jessica Caloza, Jennifer Coliflores, Foreign Affairs Assistant Secretary Mei-An Austria, Nicole Adrienne Ponseca and (standing, from left) Honolulu, Hawaii Congressman Ty Cullen, Lakhi Mangharam Siap, Mark Jimenez, Freddy Anzures, Kevin Gabayan, Angelo Ignacio, Louella Cabalona and Anthony Guevara.

 

 

 

Bam: Charge Negligent Gov’t Employees Ormoc City Ferry Tragedy

Negligent government employees must also be held accountable for allowing the ill-fated M/B Kim Nirvana to leave port despite being overloaded, Senator Bam Aquino stressed.

“While we welcomed swift action against the captain, ship operator and crew of the ferry that capsized off Ormoc City, erring government employees must also charged for their failure to ensure the safety of passengers,” Sen. Bam said.

 “Government employees in the area are as culpable as the captain, operator and crew of M/B Kim Nirvana for the death of 61 people. They should also be held responsible for this incident,” added the senator. 

On Saturday, authorities have filed multiple murder charges against the owner Joge Bung Zarco, boat captain Warren Oliverio and 17 crew members of M/B Kim Nirvana.

The Philippine Coast Guard has already relieved two of its personnel – Fidel Blanco and John Sabado – for allowing the vessel to leave port despite being overloaded. However, the two were not charged.

“Hindi puwedeng kapitan, may-ari ng barko at mga tauhan lang ang papanagutin sa pangyayaring ito.  Dapat tiyakin na lahat ng may responsibilidad at kasalanan ang siyang mapapanagot at maparusahan,” Sen. Bam said.

Earlier, Sen. Bam reiterated his call to investigate the seaworthiness of maritime vessels in the country in the wake of this recent sea tragedy.

As early as May 2014, Sen. Bam has filed Senate Resolution No. 652, calling for the investigation on the seaworthiness of maritime vessels to ensure their safe and efficient operations and avoid maritime accidents.

However, the resolution gathered dust and was never heard by the appropriate Senate committee.

In his resolution, Sen. Bam emphasized that the national government has the duty to implement positive measures that can alleviate, if not resolve, the recurring maritime accidents over the past decades.

“Magpapatuloy ang ganitong sistema kung papayagan nating makaligtas sa asunto ang mga tauhan ng pamahalaan na may tungkulin na tiyaking ligtas ang pagbiyahe ng ating mga kababayan,” he stressed.

Congress Ratifies Youth Entrepreneurship Act

Both houses of Congress have ratified the Youth Entrepreneurship Act, seen as an effective tool to address the growing number of jobless young people in the country, which currently stands at 1.32 million.

“With its imminent passage into law, the government can now meet the challenges of youth unemployment head on,” said Sen. Bam Aquino, chairman of the Committee on Youth, and Trade, Commerce and Entrepreneurship.

“The passage of this law only shows that the government is serious in addressing youth unemployment, which I consider as a growing epidemic that should be looked into immediately,” added the senator.

In their latest report, the Philippines Statistics Authority (PSA) and National Statistics Office (NSO) said that there are 1.32 million youth from ages 15 to 24 years old as of January 2015.

“This is unacceptable because we have a lot of promising youth whose talents are going down the drain because of lack of employment and entrepreneurial opportunities,” said Sen. Bam.

Sen. Bam said that European countries have provided billions of Euros worth of loans for the youth to help them start their own businesses.

The measure aims to change the public school curriculum and paradigm, as it creates financial literacy modules in all levels of Philippine education, to inclucate a culture of enterprise development among the Filipino youth.

“This Act has the potential to revolutionize our mindset as a people from wanting to be an employee of a company to being a boss of their own enterprise,” Sen. Bam emphasized.

The Act also provides would-be youth entrepreneurs access to financing, training, market linkages, and other means of support that will help them run and develop their own business.

BIDA KA!: Negosyo, Hataw Na!

Mga Bida, nitong nakaraang mga linggo, kabi-kabila ang ginawang inagurasyon ng Negosyo Center sa iba’t ibang panig ng bansa.

Kamakailan, nagtungo ako sa Daet sa Camarines Norte at Batangas City para pangunahan ang pagbubukas ng tatlong Negosyo Center doon.

Maliban dito, sunud-sunod din ang inagurasyon ng Negosyo Center sa Bataan, Baguio City, Benguet, Tabuk City, Lagawe, Bontoc, Pagadian, Alaminos City, Agusan del Sur at Ozamis City.

Ito’y dagdag pa sa mga naunang binuksan sa Cagayan de Oro, Iloilo City, Aklan, Bulacan, General Santos City, Butuan and Albay.

Mga Bida, kung inyong naaalala, ang Go Negosyo Act ang unang batas na naipasa natin sa ating termino, kung saan magtatayo ng Negosyo Center sa bawat probinsya, siyudad at munisipalidad sa bansa.

Sa tulong ng Negosyo Center, maiuugnay ang mga negosyante, lalo na ang maliliit, sa mas malalaking merkado at mga nagpapautang, at magkakaroon ng pinasimple at pinag-isang business registration process, na magpapabilis ng proseso sa pagtatayo ng negosyo.

Sa taya ng Department of Trade and Industry (DTI), aabot sa 55 Negosyo Centers ang nakatakdang buksan sa pagtatapos ng linggong ito.

Bago magpalit ng taon, inaasahan ng DTI na aabot sa 140 Negosyo Centers ang bubuksan, higit pa sa unang target na isandaang centers sa 2015.

***

Mga Bida, nakakatuwa rin na sa bawat binubuksang Negosyo Center o maging sa workshop na ginagawa ng aming tanggapan, may natutuklasan tayong mga kuwentong magsisilbing inspirasyon at gabay ng sinumang nais magnegosyo.

Mula nang buksan ang Negosyo Center sa Cagayan de Oro, na siyang kauna-unahan sa Pilipinas, dinagsa na ito ng napakaraming negosyante.

Sa unang buwan pa lamang nito, mahigit 500 kliyente na ang napagsilbihan nito, kahit na wala pa itong masyadong patalastas na nagawa.

***

Noong binuksan natin ang Negosyo Center sa Kalibo, napag-alaman natin na limang porsiyento lang ng mga produkto at iba pang pangangailangan ng mga beach resort sa Boracay ang kinukuha sa lalawigan.

Karamihan sa mga produktong ginagamit o ibinebenta sa Boracay ay mula pa Cebu, Bohol at iba pang kalapit na lalawigan. Ang iba nga, inaangkat pa mula sa mga kalapit-bansa natin sa Southeast Asia.

Ito ang isa sa mga hamon na kakaharapin ng Negosyo Center na binuksan sa nasabing lugar – ang iugnay ang mga produkto ng lalawigan sa mga malalaking negosyo sa Boracay. Kung magagawa ito, kikita ang mga negosyo ng mga Aklanon, magkakaroon ng mas maraming trabaho roon at uunlad ang buong ekonomiya ng Aklan!

***

Sa workshop sa La Union, naimbitahang speaker si Cat Patacsil ng social enterprise na First Harvest, at tinalakay niya ang kanyang karanasan sa paghahanap ng honey bilang pangunahing sangkap ng kanyang negosyo.

Pagkatapos, nilapitan siya ng mga kinatawan mula sa lalawigan ng Benguet, na siya palang pinakamalaking producer ng honey sa bansa. Pinag-usapan nila kung kayang tapatan ng produksyon ng mga taga-Benguet ang pangangailangang honey ng First Harvest.

Naiugnay natin ang isang negosyo at supplier para magtulungan sa produksyon ng peanut butter. Panalo ang nangyaring ito para sa lahat!

***

Ang huling kuwento natin ay tungkol sa mainit na pagtanggap ng mga Bicolano sa mga Negosyo Center na ating binuksan sa Daet.  Pumunta tayo roon para buksan ang dalawang Center – isa sa siyudad ng Daet, at ang isa ay para sa buong probinsya ng Camarines Norte.

Lalo pang napukaw ang interes ng mga taga-Daet nang igawad ng Small Business (SB) Corporation ang P1 milyong loan sa isang negosyante na nagbibiyahe ng iba’t ibang produkto.

Isa lang ito sa mga serbisyong makukuha ng mga negosyante sa Negosyo Center.

Mayroon tayong iba’t ibang microfinance institutions na handang makipagtulungan upang magbigay ng puhunan sa maliliit na negosyante sa napakababang interes nang walang collateral.

Kasalukuyan nating iniipon ang listahan ng mga nakabukas nang Negosyo Center at ilalagay namin ito, kasama ng kanilang mga address at numero sa www.bamaquino.com.

Mga Bida, ngayong nagkalat na at patuloy pang nadadagdagan ang Negosyo Centers sa iba’t ibang bahagi ng Pilipinas, asahan pa ang pagdami ng mga kuwentong magbibigay sa atin ng inspirasyon, gabay at maging aral sa ating pagnenegosyo!

First Published on Abante Online

BIDA KA!: Planot plataporma, hindi porma

Mga Bida, halos isang taon pa bago maghalalan pero ngayon pa lang, mainit na ang usapin ukol sa mga posibleng kandidato sa 2016.

Marami na ang nakaabang sa kung sino ang patok sa mga survey. Pati karaniwang tao ay naging instant political analyst na rin sa pagtantiya sa tsansa ng bawat kandidato.

Sa araw-araw, laman ng mga pahayagan at pinag-uusapan sa radyo at telebisyon ang tungkol sa mga tatakbo sa karera para sa Malacañang. Ramdam na ramdam na talaga ang simoy ng pulitika sa bansa.

Ang nakakalungkot dito, sa sobrang pagtutok ng media sa mga isyung kinakaharap ng mga posibleng kandidato, baka nakakalimutan natin na kailangang pag-isipang mabuti kung sino ang iboboto natin sa 2016 batay sa kung ano ang magagawa nila para sa ating bansa.

Mapapansin na karamihan ng ulat na lumalabas sa media ay nakatuon lang sa mga kontrobersiya at isyu ukol sa isang posibleng kandidato. Mabenta kasi sa publiko ang mga ganitong balita.

***

Mga Bida, mas maganda siguro kung ihain na natin ang mga katanungan sa ating mga kandidato.  Hikayatin natin ang mga manunulat at reporter na humingi na ng mga plano para sa mga nag-iisip na tumakbo.

May kakayahan kaya siyang ipagpatuloy ang malaking pag-angat ng ekonomiya ng bansa at ang kaunlarang ito ay mai­babahagi pa niya sa mas maraming Pilipino?

Sa pagpasa ng Philippine Competition Act, kaya ba niyang tumayo laban sa mga mapang-abusong negosyo, kartel at mga magmamanipula ng mga presyo ng bilihin para matiyak na matibay ang ating mga merkado?

Kaya ba niyang bigyan ng nararapat na kapangyarihan ang pulis at ating sandatahan para mapanatili ang kaayusan at kapayapaan sa ating mga komunidad?

Kikilos ba siya para maresolba ang tumataas na bilang ng walang trabaho sa bansa upang maiparamdam ang kaunlaran sa mas nakararaming Pilipino?

Mabibigyang solusyon ba niya ang pagtaas ng mga kaso ng maagang pagbubuntis at pagkalulong ng kabataan sa droga?

Imbes na tutukan ang imahe o tumingin sa personalidad ng isang kandidato, makagaganda para sa taumbayan kung magtatanong na tayo kung ano ang kinabukasang naghihintay sa atin sa bagong pamahalaan.

Mahalagang malaman ito upang matiyak na tuluy-tuloy ang pag-unlad na tinatamasa ng bansa kahit magpalit pa ng administrasyon.

Kaya, mga Bida, huwag tayong mag-atubiling tanungin ang mga sinasabing tatakbo bilang pangulo kung ano ang kanilang maiaalay para sa bansa.

***

Sa limang taon ng kasalukuyang gobyerno, masasabi na malayo na ang narating ng Pilipinas.

Mula sa pagiging “Sick Man of Asia,” tayo na ang kinikilala bilang ikalawang pinakamalakas na ekonomiya sa rehiyon.

Milya-milya na rin ang naabot natin pagdating sa giyera kontra katiwalian at sa pagsusulong ng mabuti at matapat na pamamahala.

Masasayang lang ang lahat ng ito kung hindi natin titiyakin na may kakayahan ang mga susunod nating pinuno na ito’y ipagpatuloy o ‘di kaya’y higitan pa.

Kaya higit pa sa personalidad, simulan na nating tanungin ang mga tanong na siyang makabubuo ng mga plano ng mga kandidato para sa ating kinabukasan.

Sa pamamagitan nito, mas makakapamili tayo ng karapat-dapat na susunod na mga pinuno ng bansa. Tandaan, kinabukasan natin at ng bansa ang nakataya sa ating magiging pasya!

 

First Published on Abante Online

Scroll to top