Bida Ka! (Abante)

BIDA KA!: Ang isyung internet at ang national broadband plan

Mga bida, isa sa mga itinutulak natin sa Senado ay mapabilis at mapamura ang halaga ng internet sa bansa.

Ilang beses na rin tayong nagsagawa ng pagdinig upang alamin ang pangangailangan upang mangyari ang matagal na nating pangarap.

Isa sa problema na parating lumilitaw sa ating pagdinig ay ang kakulangan ng imprastruktura kaya hindi makaabot ang internet sa malalayong lugar sa bansa.

Isa sa mga tinitingnan nating solusyon ay ang pagbuo ng pamahalaan ng isang national broadband plan upang madagdagan ang mga kasalukuyang imprastruktura na pag-aari ng gobyerno at pribadong sektor.

Ang national broadband plan ay unang ipinangako sa atin ng bagong tatag na Department of Information and Communications Technology (DICT), na siyang nakatutok upang mapaganda ang sitwasyon ng internet sa bansa.

***

Noong nakaraang linggo, inilahad sa atin ng DICT ang inisyal na bahagi ng national broadband plan.

Ayon sa DICT, mangangailangan ng P75 bilyon ang kanilang plano na maisasagawa sa loob ng dalawa hanggang tatlong taon.

Tatlong opsiyon ang tinitingnan ng DICT. Una ay itatayo ng pamahalaan ang karagdagang imprastruktura upang paabutin ang internet sa malalayong lugar. Maaaring iparenta ng pamahalaan ang paggamit ng mga imprastrukturang ito sa mga pribadong telcos.

Ang ikalawang opsiyon ay ang pagsaayos ng imprastruktura at paggawa ng isang broadband network na magkokonekta sa bawat opisina ng gobyerno, at makakapagsigurong may point of access sa bawat munisipalidad.

 

Sa ganitong sitwasyon, kunwari ang cable ng internet ay hanggang city hall lang, mas malapit na ang pagsisimulan ng proyekto upang maikonekta ang mga karatig na barangay. Ang proyekto ay maaaring gawin mismo ng gobyerno, o puwedeng ipaubaya sa pribadong sektor.

Ang ikatlong opsiyon ay magtayo at magpatakbo ng sarili nitong broadband network, na magbibigay ng koneksyon hanggang sa bawat user bilang pangatlong telco ng ating bansa, na mas magastos at mas kumplikado.

Kung susundin ang timetable ng DICT, sa ikalawang bahagi ng 2017 ay kumpleto na ang national broadband plan ng pamahalaan at handa nang ipakita sa ating kumite upang mapag-aralan at mapaglaanan ng pondo.

***

Naniniwala ako na sa tulong ng national broadband plan at ng Philippine Competition Act, malapit na nating makamit ang nais nating mabilis at abot-kayang internet.

Dapat ding maengganyo ang mga dayuhang mamumuhunan na pumasok sa bansa at makipag-partner sa mga Pilipinong kumpanya upang magkaroon ng maraming pagpipiliang telco ang taumbayan.

***

Maliban pa rito, dapat ding bantayan ang pagkuha ng congressional franchise at permit ng mga nais pumasok sa telecommunications industry.

Sa hearing, sinabi ng National Telecommunications Commission na aabutin ng anim na buwan bago makakuha ng permit sa pagtatayo ng pasilidad.

Kaya naman, pinaalala ko sa kanila na isa sa mga pangako ng bagong administrasyon ay ang pagpapabilis ng pagkuha ng permit sa tanggapan ng pamahalaan.

Importanteng hindi maantala ang pagkuha ng franchise at permit upang madagdagan pa ang mga player sa merkado.

Kapag nangyari ito, magkakaroon ng kumpetisyon, gaganda ang kalidad ng kanilang serbisyo sa ating lahat.

Mga bida, kumplikado at magastos sa pera at oras ang mga solusyon sa mahina at mabagal na internet sa bansa.

Subalit kailangang ituloy ang ating pagbantay at pagtrabaho upang maging abot-kaya ang mabilis na internet sa bansa.

BIDA KA!: Bida ang PWDs

Mga bida, isa sa mga isinulong­ natin noong 16th Congress ay ang kapakanan ng Persons with ­Disabi­lities­ (PWDs).

Tumayo tayo bilang co-author ng Republic Act 10754 o ang batas­ na nag-aalis ng VAT sa mga may ­kapansanan.

Maliban sa pag-alis ng VAT, binibigyan din ng batas ng insentibo sa buwis ang sinumang may kamag-anak na PWDs, hanggang sa tinatawag na fourth civil degree.

***

Ngayong 17th Congress, naitalaga man tayo bilang chairman ng Committee on Education at Science and Technology, patuloy pa rin ang ating hangaring bantayan ang kapakanan ng mga kapatid nating PWDs.

Sa huling ulat ng Philippine Statistics Authority, tinatayang nasa 1.5 milyon ang PWDs sa buong bansa.

Kamakailan, naghain tayo ng Senate Bill No. 1249 na ­layong amyendahan ang Republic Act 7277 o ang Magna ­Carta for Disabled Persons upang mabigyan ng dagdag na ­trabaho ang PWDs.

Kapag naisabatas ang panukalang ito, aatasan ang mga ahensiya ng pamahalaan na maglaan ng dalawang porsiyento ng ­kabuuan nilang empleyado para sa PWDs.

Aatasan naman ang mga pribadong kumpanya na kunin ­mula sa PWDs ang isang porsiyento ng kanilang mga empleyado.

Ang panukalang ito ay magbibigay sa ating PWDs ng ­kabuhayan, benepisyo at trabaho tulad ng iba pang kuwalipikadong empleyado at mas malaking papel sa lipunan.

 

Bukod pa rito, lalawak pa ang kaalaman ng publiko ukol sa karapatan ng PWDs.

***

Isinumite rin natin ang Senate Bill No. 356 na nagbibigay ng Philhealth coverage sa ating PWDs.

Binuo natin ang panukala upang mabigyan ng kaukulang serbisyong pangkalusugan ang lahat ng mga nangangailangan sa lipunan, lalo na ang PWDs.

Sa pagbibigay ng Philhealth coverage sa PWDs, naniniwala­ tayo na malapit nang matupad ang hangarin nating matugunan ang lahat ng pangangailangan ng mahihirap na Pilipino.

Sa panukala, aamyendahan ang Republic Act 7277 o ang “Magna Carta for Persons with Disability” upang maidagdag ang PWDs sa mga sakop ng Philhealth coverage.

***

May mga panukala rin tayo para sa mga kababayan nating­ may problema sa pandinig  ang Senate Bill No. 966 at ­Senate Bill No. 967.

Sa Senate Bill No. 966 o Filipino Sign Language Act, isinusulong nating maideklara ang Filipino Sign Language (FSL) ­bilang pambansang sign language ng mga kababayan nating may diperensiya sa pandinig.

Kapag naisabatas, ang FSL ay magsisilbing opisyal na ­wikang gagamitin ng pamahalaan sa lahat ng transaksyon sa mga kababayan nating may diperensiya sa pandinig. Itatakda rin ng panukala na gamitin ang FSL sa mga paaralan, trabaho at sa broadcast media.

Ang FSL din ang gagamiting opisyal na wika para sa mga kapatid nating may suliranin sa pandinig sa lahat ng public hearing at iba pang transaksyon sa mga hukuman, quasi-judicial agencies at iba pang uri ng hukuman.

Nagbago man tayo ng komite, tuloy pa rin ang ating pagtatrabaho para maisulong ang kapakanan at karapatan ng mga kapatid nating PWDs.

BIDA KA!: Itigil na ang ‘no permit, no exam’ policy

Mga bida, isa sa madalas ireklamo ng mga magulang at estudyante ay ang tinatawag na “no permit, no exam” policy na ipinatutupad ng ilang paaralan.

Sa ganitong sistema, pinagbabawalan ng paaralan ang isang estudyante na kumuha ng pagsusulit kung walang permit dahil hindi bayad sa tuition fee o iba pang bayarin.

Isa sa mga estudyanteng ­nakaranas nito ay lumapit sa ating tanggapan upang iparating ang kanyang hinaing.

Ayon sa estudyante, nakahanda na ang pambayad niya sa tuition ngunit nagkaroon ng biglang emergency ang kanyang pamilya at nagamit ang pera.

Sa kabila ng pangakong babayaran ang tuition sa takdang panahon, hindi pa rin pinakuha ng pagsusulit ang estudyante bunsod ng kawalan ng permit.

Resulta, na-delay ang computation ng grade ng estudyante. Nakumpleto lang ito nang makapag-special exam siya matapos bayaran ang utang.

***

Matutuldukan na ang ganitong patakaran kapag naisabatas ang inihain kong Senate Bill No. 1235, na layong gawing iligal para sa anumang eskuwelahan na pigilan ang estudyante na makapag-exam dahil sa hindi nabayarang tuition fee at iba pang bayarin.

Ang aking paniwala, bakit kailangang pigilan ang isang estudyante na makakuha ng exam dahil sa utang kung posibleng bayaran ito ng kanyang pamilya sa malapit na hinaharap.

Kapag naisabatas ito, hindi na maaaring pagbawalan ng mga paaralan na makakuha ng pagsusulit ang mga estudyanteng hindi bayad ang tuition at iba pang bayarin o bigyan sila ng hiwalay na schedule ng exam na iba sa kabuuan ng mga estudyante.

Sa panukala, hindi na rin puwedeng obligahin ng paaralan ang isang estudyante na kumuha ng special permit para makakuha ng exam mula sa mga opisyal ng eskuwelahan bago ang pagsusulit.

Sakop ng panukala ang pribadong elementary schools, pribadong high schools, public at private post-secondary technical-vocational institutes at pampubliko at pribadong Higher Education Institutions (HEIs), kabilang ang local colleges at universities.

***

Pagmumultahin ng P20,000 hanggang P50,000 ang opisyal o empleyado ng paaralan na lalabag sa kautusan.

Saklaw nito ang deans, coordinators, advisers, professors, instructors, principals, teachers at iba pang indibidwal na mapatutunayang lumabag dito.

Bilang proteksiyon sa mga paaralan, kailangang magbigay ang magulang o legal guardian ng estudyante ng promissory note, na naka-address sa paaralan, kung saan nakasaad ang halaga at petsa ng bayad.

***

Mahalagang matiyak natin na hindi maaantala at maaapek­tuhan ng anumang utang ang pag-aaral ng estudyante.

Naniniwala tayo na sa tulong ng edukasyon, mas malaki ang pagkakataon ng mga Pilipino na umasenso.

Mangyayari lang ito kung protektado ang kapakanan ng ating mga estudyante para tulungan silang makatapos sa pag-aaral.

BIDA KA!: Maging mapagbantay

Mga bida, magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ako nabigla at naapektuhan sa ginawang paglibing kay dating Pangulo Ferdinand Marcos sa Libingan ng mga Bayani (LNMB) noong Biyernes.

Parang nadaganan ng ilang sako ng semento ang aking dibdib nang mabalitaan kong patagong inilibing ang diktador sa lugar na inilaan para lang sa mga bayani at mga sundalong tapat na nanilbihan at nagbuwis ng buhay para sa bayan.

Sa Pilipinas lang po may ganitong nangyari — na ang isang diktador na nasa likod ng pagkamatay, pagkawala at pagnanakaw ng bilyun-bilyong piso sa bayan ay itinuring pang bayani.

Sa Germany, nagpasa sila ng batas para ibaon na sa limot ang alaala ng madugo at malupit na panunungkulan ni Adolf Hitler. Ang kanyang libingan ay parking lot na lang sa Berlin.

Hindi naman pinayagang mailibing sa kanilang bansa ang diktador ng Uganda na si Idi Amin at Slobodan Milosevic ng Serbia.

Ganito kung ituring ng ibang bansa ang mga taong nang-api sa kanila.

Pero sa atin, hindi pa nga malinaw kung paano itinuturo ang Martial Law sa mga paaralan.

Ang matindi pa nito, binigyan ng parangal at itinabi pa sa mga totoong bayani ang mga labi ng dating Pangulo na siyang nasa likod ng pinakamadilim na bahagi ng kasaysayan ng bansa.

***

Nakadagdag pa sa sakit ang panakaw na paglilibing sa da­ting diktador. Nagulat ang buong bansa nang marinig sa mga balita na dadalhin na ang mga labi ni Marcos sa Libingan ng mga Bayani.

Marami ang nagsabi na hanggang sa huli, niloko pa rin ni Marcos ang taumbayan sa patago at panakaw na paglilibing sa kanya.

Dobleng sakit ang inabot ng mga biktima ng Martial Law sa nangyaring ito. Sa pangyayaring ito, muling nabuksan ang mga sugat at mistulang nilagyan pa ng asin.

Sa pagpayag ng pamahalaan na ilibing si Marcos sa Libingan ng mga Bayani, parang niyurakan na ang alaala ng mga namatay, nawala at mga pinahirapan noong panahon ng Martial Law.

Sila ang mga lumaban sa diktadurya upang matamasa natin ang kalayaan at demokrasya na ating nararanasan ngayon. Ngunit lahat ng kanilang sakripisyo ay nauwi lang sa wala sa nangyaring ito.

Sa halip na itakwil ang katiwalian at itigil ang tinatawag na cronyism, inilibing pa natin ang mismong simbolo nito sa Libingan ng mga Bayani.

***

Parati kong naririnig na ang Martial Law daw ay laban ng pamilyang Aquino at Marcos pero ito’y malayo sa katotohanan.

Sa isang rally sa People Power Monument pagkatapos ng libing ni Marcos, karamihan sa mga dumalo, hindi ko kakilala at lalong hindi namin kamag-anak o kaya’y kaibigan.

Ang totoo, marami pa nga sa mga dumalo ay mga kritiko rin ni dating Pangulong Aquino.

Kaya maling-mali na sabihin na ito’y tungkol lang sa dalawang pamilya.

Ang laban na ito ay tungkol sa ating bayan, tungkol po sa ating kasaysayan at tungkol po sa ating hinaharap.

***

Sa pangyayaring ito, dapat na tayong magising at maging mapagbantay dahil hindi na normal ang nangyayaring ito sa ating panahon.

Kaya sa atin pong nagmamahal sa demokrasya, kailangan lagi tayong gising at mapagmatyag sa anumang nagaganap sa ating bansa.

BIDA KA!: Martial Law isyu ng buong bansa

Mga bida, muli na namang nanariwa ang sugat at nagbalik ang mapait na alaala ng Martial Law at diktaduryang Marcos nang paboran ng Korte Suprema sa botong 9-5 ang paglilibing kay dating Pangulo Ferdinand Marcos.

Magkahalong lungkot at pagkadismaya ang aking naramdaman sa desisyong ito na ibinatay lang sa teknikalidad at hindi sa kasaysayan.

Naniniwala rin ako na isinakripisyo ang kasaysayan sa isang pangakong binitiwan noong nakaraang halalan.

***

Bago pa man lumabas ang desisyon ng SC, isang resolusyon ang isinulong sa Senado na nagpapahayag na hindi karapat-dapat ilibing sa Libingan ng mga Bayani ang yumaong diktador dahil sa kanyang mga krimen at paglabag sa karapatang pantao noong Martial Law.

Pagkatapos lumabas ang desisyon ng SC, isinalang ang nasabing resolusyon upang pagbotohan kung ito ba ang magiging posisyon ng Senado sa isyu.

Pumabor ako sa resolusyon sa paniwalang dapat magkaroon ng boses ang Senado sa mga malalaki at mahahalagang isyu ng bansa, tulad na lang ng naging desisyon ng Korte Suprema.

Para sa akin, mahalaga na may sabihin ang Senado sa desisyong ito ng SC dahil kapag ipinagwalang-bahala ito ng mga mambabatas, baka masanay na ang taumbayan sa aming pananahimik.

Isinalang sa botohan ang resolusyon ngunit pansamantala itong isinantabi nang mauwi sa tabla ang bilangan noong nakaraang linggo.

***

 

Noong Lunes, muling tinalakay ng Senado ang nasabing resolusyon at pinagbotohan. Ngunit hindi ito nakalusot matapos makakuha lang ng walong boto, kapos sa kailangang numero.

Halos lahat ng senador na pumabor at kumontra sa re­solusyon ay ipinaliwanag ang kanilang boto.

Umagaw sa aking pansin ang pahayag ng isang kapwa mambabatas na ang isyu ng Martial Law ay sa pagitan lang ng dalawang nagbabanggaang pamilya sa pulitika – ang Aquino at Marcos.

Kaya agad akong tumayo at kinontra ang kanyang pahayag sa pagsasabing nakakahiya sa libu-libong namatay, sa libu-libong nawala at sa libu-libong na-torture noong Martial Law na sabihing ito laban lang ng dalawang pamilya.

***

Ang pinakamadilim na bahagi ng kasaysayan ng bansa ay hindi lang isyu ng dalawang pamilya. Ito’y matagal nang pro­blema na nakaapekto sa libu-libong pamilya sa bansa.

Maraming pamilya ang nasira at napaghiwalay dahil sa mapait na karanasan noong panahon ng diktaduryang Marcos.

Hanggang ngayon, ang epekto ng Martial Law ay naririyan pa rin, hindi lang sa mga biktima nito, kundi sa ating kasaysayan.

Hanggang ngayon, ang bilyun-bilyong pisong ninakaw sa kaban ng bayan noon ay binabayaran pa rin natin hanggang ngayon.

Hanggang ngayon, marami pa ring pamilya ang humihingi ng hustisya sa mga namatay o nawala nilang mga mahal sa buhay.

Kaya masakit marinig na ang isyu ng paglilibing kay dating Pangulong Marcos Libingan ng mga Bayani ay gusot lang sa pagitan ng dalawang pamilya.

Hindi ito pansariling usapin ng isa o dalawang pamilya kundi ito’y isyu ng mga biktima ng Martial Law, isyu ng ating minamahal na bansa at higit sa lahat, isyu ng ating kasaysayan.

BIDA KA!: Ingatan ang hanapbuhay ng mga Pilipino

Mga bida, milyun-milyon sa mga kababayan natin ang nagtatrabaho sa iba’t ibang bahagi sa mundo.

Mula Estados Unidos, Gitnang Silangan, Europa at mga kapitbahay natin sa Asya, maraming mga Pilipino ang nagtatrabaho para mabigyan ng magandang kinabukasan ang kanilang mga mahal sa buhay na nasa Pilipinas.

Sa huling bilang, nasa 10 milyon na ang overseas Filipino workers (OFWs) sa iba’t ibang bahagi ng mundo.

Sa bilang na ito, apat na milyong Pilipino ang nasa Estados Unidos, na karamihan ay may mga kamag-anak sa Pilipinas na umaasa sa tulong na kanilang ibinibigay.

Ang ating mga OFW ay itinuturing na haligi ng ating ekonomiya dahil sa dolyar na kanilang ipinapadala sa mga mahal sa buhay sa Pilipinas.

Maliban pa rito, marami ring dayuhang kumpanya ang namumuhunan at nagnenegosyo sa Pilipinas.

Ang mga kumpanyang ito ay nag-e-empleyo ng daan-daang libong Pilipino, kabilang na ang business process outsourcing o call centers, factory, planta at iba pang manufacturing companies.

Mahalagang mapanatili natin ang magandang relasyon sa mga bansang ito upang hindi malagay sa alanganin ang kapakanan ng ating mga kababayan, maging sa abroad o dito sa Pilipinas.

Kung magiging maasim ang relasyon natin sa isa sa mga bansang pinagkukunan ng ikabubuhay ng marami nating kababayan, madadagdagan ang mga Pilipinong walang hanapbuhay at masasadlak sa kahirapan.

***

 

Ito ang ating isinasa-alang-alang kaya nais nating malinawan kung ano ba ang direksiyong tatahakin ng foreign policy ng pamahalaan, lalo pa’t pabagu-bago ang posisyon nito sa iba’t ibang isyu ukol sa relasyon natin sa Estados Unidos, na matagal na nating kaalyado.

Noong Set. 19, 2016, isinumite natin ang Senate Resolution No. 158, na humihiling sa pamahalaan na linawin ang posisyon ng bansa sa iba’t ibang polisiya at isyu ukol sa relasyon sa Estados Unidos.

Sa nasabing resolusyon, hiniling natin na magbigay ang pamahalaan ng agarang klaripikasyon upang maplantsa na ang hindi pagkakaunawaan na baka maglagay sa alanganin sa ating mga kababayan dito at sa Estados Unidos.

Wala tayong tutol sa isinusulong na independent foreign policy ng pamahalaan ngunit dapat nating tiyaking itataguyod nito ang interes ng sambayanang Pilipino.

Mahalagang mailahad ang nilalaman at direksiyon ng ‘independent foreign policy’ na nais ipatupad ng gobyerno at kung ano ang epekto nito sa mga kasunduan na ating pinasok.

Nais pa nating malaman kung ano ang epekto nito sa pamumuhay at kapakanan ng mga Pilipinong nahihirapan dito at sa ibang bansa.

***

Hindi isyu rito ang pagiging maka-Kano o maka-China kundi ang pagiging maka-Pilipino.

Importanteng matiyak natin na ang direksiyong nais tahakin ng pamahalaan ay makabubuti sa kapakanan ng mga Pilipino, at hindi ng ano pa mang bansa.

BIDA KA!: Libreng kolehiyo

Mga bida, isa sa mga mahalagang panukalang batas na ating isinusulong bilang chairman ng Committee on Education ay ang libreng edukasyon sa state universities and colleges (SUCs).
Maliban sa inyong lingkod, lima pang senador ang nagsumite ng panukalang gawing libre ang pag-aaral sa SUCs.

Magkakaiba man ang nilalaman at detalye ng mga panukalang ito, iisa lang ang direksiyon na tinutumbok ng mga ito – ang bigyan ng libreng pag-aaral sa SUCs ang mga kapus-palad nating mga kababayan na nais magtapos ng kolehiyo.

***

Noong nakaraang Miyerkules, nagsagawa ng pagdinig ang ating kumite sa mga nasabing panukala. Ang pagdinig na ito ay dinaluhan ng iba’t ibang sektor na nagbigay ng kanilang komento at suhestiyon ukol sa panukalang batas.

Nagpahayag ng pangamba ang ilang sektor, lalo na sa pag-alis ng mga estudyante mula pribadong paaralan kapag ginawang libre ang tuition sa SUCs.

Isa pang pangamba ay kung paano epektibong ipatutupad ang panukala. May mga nagsabing dapat naka-target siya sa tipo ng kurso at may iba namang nagpanukala na nakatuon siya sa kakayahan ng estudyante na magbayad.

May nagbanggit naman na maging may kaya man o wala, basta nasa loob ng SUCs, ay dapat libre na ang edukasyon.

Maliban sa tuition fee, pabor din ang iba na isama sa saklaw ng panukala ang miscellaneous expenses, living expenses at iba pang bayarin upang lubos na makatulong sa mga nanga­ngailangan.

Ito ang ilan lang sa mga isyu na kailangang resolbahin upang matiyak na matutupad nito ang hangarin nating mabigyan ng libreng edukasyon sa kolehiyo ang mahihirap ngunit determinado nating mga kababayan.

Kaya nakatakda pang magsagawa ng ilang technical working group ang kumite kasama ang iba’t ibang sektor upang mapag-usapan at maplantsa ang mga mabusising isyu.

***

Subalit sa dami ng mga sumusuporta sa libreng edukasyon sa kolehiyo, tiwala ako na maisasabatas ito sa loob ng isang taon.

Sa huling tala, nasa P9 bilyon ang koleksiyon ng SUCs mula sa tuition fee ngunit sa aking palagay, hindi ito ang dapat tingnan.

Mas dapat bigyang bigat ng pamahalaan ay tulungan ang mga kabataan nating kapus-palad ngunit determinadong mag-aral na makatapos ng kolehiyo.

Sabi nga, dapat pagbuhusan ng pondo ang mga prayoridad na proyekto at programa ng gobyerno.

At kung mahalaga ang edukasyon, nararapat nga itong paglaanan ng pondo upang ang lahat ay makinabang, lalo na ang mahihirap.

***

Maliban sa libreng edukasyon sa kolehiyo, isa pa nating adbokasiya ay ang lalo pang pagpapaganda ng kalidad ng edukasyon sa ating mga SUCs.

Kumbaga, ang libreng edukasyon sa SUCs ay nakatuon sa pagbibigay ng access o pagkakataon sa mga mahihirap na makatapos ng kolehiyo.

Subalit hiwalay nating isinusulong ay ang lalo pang pagpapaganda sa sistema ng edukasyon sa SUCs sa pamamagitan ng mahahalagang reporma.

Kabilang sa mga repormang ito ay ang paglalaan ng pondo para sa mga dagdag na suweldo at benepisyo para sa mga guro at kailangang pasilidad at kagamitan ng SUCs.

Maliban pa rito, dapat ding tiyakin na ang mga kursong iaalok ng SUCs ay nakakonekta sa mga industriya upang mas madali ang paghahanap ng trabaho ng graduates.

Ito’y ilan lang sa ating mga tututukan at tatrabahuin bilang chairman ng Committee on Education ngayong 17th Congress.

BIDA KA!: Libreng wi-fi sa paaralan

Mga bida, bilang chairman ng Senate Committee on Education, Arts and Culture ngayong 17th Congress, bahagi ng aking tungkulin ay tingnan ang kalagayan ng mga pampublikong paaralan at state colle­ges and universities (SUCs) sa iba’t ibang bahagi ng bansa.

Ito’y upang mapakinggan ang hinaing ng mga estudyante at ma­laman ang pangangailangan ng mga paaralan, tulad ng kakulangan ng silid-aralan, upuan, aklat at iba pang mga kagamitan.

Mahalagang malaman ang mga pangangailangang ito upang maisama at mabigyan ng karampatang pondo sa pambansang budget.

***

Kamakailan, dinalaw natin ang Alegria National High School nang magtungo tayo sa Bacolod City.

Natutuwa naman tayo sa mainit na pagtanggap ng mga estudyante, guro at mga magulang sa ating pagdating.

Ininspeksiyon natin ang mga silid-aralan at iba pang pasi­lidad ng paaralan at nagsagawa ng round table discussion sa mga pinuno ng paaralan at student leaders upang malaman ang kanilang pangangailangan.

Sa nasabing round-table discussion, nabigyan ng pagkaka­taon ang mga estudyante na magsalita at maiparating ang mga kailangan sa pag-aaral.

Isang Grade 10 ang tumayo at nagsabi na isa sa pinaka­malaking pangangailangan nila ay silid-aralan, na sa ngayon ay siksikan kaya nahihirapan silang mag-aral.

Isa pang binanggit ng estudyante ay ang kakulangan ng computer at internet sa kanilang paaralan na magagamit sa paggawa ng assignment.

 

Kahit pa kulang ang mga libro, kung may internet ay magagamit nila ang pinakamahusay at world-class na mater­yales para sa edukasyon.

***

Kabilang ang Alegria National High School sa 74% ng public schools na walang internet connection, batay sa data mula sa Department of Education (DepEd).

May sapat na pondo naman ang DepEd para i-connect ang mga paaralan sa internet ngunit dahil kulang ang imprastruktura at signal ng internet, hindi sila mabigyan ng magandang koneksiyon.

Nakababahala ang numerong ito dahil mahalaga ang connectivity sa internet sa pagtuturo at pagkuha ng karunungan.

Kaya sa ginawa nating pagdinig sa Senate Bill No. 1050 o ang panukala kong lagyan ng libreng internet ang public schools at SUCs sa buong bansa, hinikayat natin ang DepEd, Department of Information and Communications (DICT) at telecommunication companies na maglatag ng plano upang matugunan ang problema.

Sa ating pagdinig, humingi ako ng roadmap mula sa mga kaukulang ahensiya ng pamahalaan at pribadong sektor kung paano mabibigyan ang 100% ng public schools at SUCs ng libreng internet connection.

Sa paglalagay ng internet sa mga paaralan, masusuportahan ang pag-aaral sa pamamagitan ng learning materials at online information.

Sa ilalim ng panukala, aatasan ang bagong tatag na Department of Information and Communications Technology (DICT) na bigyan ng malakas na internet connection ang mga estudyante, faculty members at iba pang non-teaching personnel.

Ang internet connection na ito ay dapat ilagay sa isang lugar kung saan makakasagap ng malakas na signal ang lahat.

Kumbinsido ako na dapat sanayin ang mga estudyante sa responsableng paggamit ng internet upang mapabilis ang pag-unlad ng kanilang kaalaman at maging produktibong mamamayan sa hinaharap.

BIDA KA!: Sama-sama tayo kontra negatrolls

Mga bida, tatlong mabibigat at kontrobersiyal na paksa ang tinutukan sa pagdinig ng Committee on Education noong Martes.

Ang tatlong ito ay binansagan naming — sex, drugs at trolls — na nakatuon sa pagtuturo ng reproductive health, panganib ng iligal na droga at responsableng paggamit ng social media sa mga paaralan.

Napag-alaman natin sa Department of Education (DepEd), kasalukuyan nang isinasailalim sa review ang mga modules para sa reproductive health na gagamitin sa mga curriculum sa ilalim ng K to 12 program.

Sa bahagi naman ng iligal na droga, nakatakda namang magsagawa ang DepEd ng mandatory random drug testing sa mga estudyante upang mabatid kung gaano na ba kalalim ang problema ng droga sa mga paaralan.

Subalit tiniyak naman sa atin ng DepEd na confidential ang resulta ng testing at hindi ito gagamitin upang kondenahin o i-kickout ang mga estudyanteng makikitang positibo sa iligal na droga.

Maliban pa rito, magkakaroon din ang DepEd ng drug intervention program para sa mga estudyanteng makikitang gumagamit ng iligal na droga upang maibalik sila sa tamang landas.

Nabigyang diin din ang kahalagahan ng pagbuo ng mga grupo na magsisilbing gabay sa mga estudyante upang mailayo sila sa panganib kontra droga.

***

Pagdating sa pagdinig ukol sa responsableng paggamit ng social media, nabatid natin na malawak na ang problema ng “trolling”, “cyber bullying” at talamak na pagkalat ng maling impormasyon sa internet.

Nagsimula lang ang problemang ito sa nakalipas na isa’t kalahating taon at ito’y hindi lang problema sa Pilipinas kundi sa iba’t ibang bahagi ng mundo.

Sabi nga ni Maria Ressa ng Rappler, mabilis ang pagkalat ng impormasyon sa internet, lalo na sa mga kilalang social media sites gaya ng Facebook.

Dahil karamihan ng gumagamit ng social media ay tumatayo nang journalist, hindi na nasasala kung totoo o hindi ang balita na kanilang pino-post, kaya naman mabilis ang pagkalat ng maling impormasyon.

Bukod pa rito, nakakaalarma na rin ang mabilis na pagkalat ng galit, pagmumura at pagbabanta sa social media laban sa kapwa tao.

Ang nakakabahala rito, sinabi ng isang psychologist na ang mga negatibong laman ng social media, kasama ang tinatawag na “cyber bullying”, ay malaki ang epekto sa ating mga estudyante.

Kapag madalas nababasa at nakikita ng bata ang mga masasamang salita sa social media, sinabi ng psychologist na ito’y magiging tama sa kanyang paningin kapag nagtagal.

***

Nakita ng DepEd na kailangan nang tugunan ang problemang ito kaya isinama nila sa curriculum para sa Grade 11 at 12 ang pagtuturo ng responsableng paggamit ng social media.

Dahil mabilis ang pagkalat ng maling impormasyon at iba’t ibang negatibong bagay sa social media, hindi ito kaya ng DepEd at kailangan ng tulong ng lahat upang ito’y masugpo.

Kaya naman sumang-ayon ang DepEd na maki­pagtulungan sa iba’t ibang pribadong grupo upang labanan ang trolls at cyber bullying sa social media at maitaguyod ang tamang pagkilos at pag-uugali sa social media.

Umasa tayo na sa pagkilos na ito, magkakaroon tayo ng isang lipunan na mas makatao at maayos ang pakikitungo sa isa’t isa at may respeto sa ideya at paniniwala ng kapwa tao.

BIDA KA!: Magkaisa kontra kahirapan

Mga bida, tayo po ay naanyayahan noong Lunes sa paglulunsad ng Angat Buhay: Partnership Against Poverty program ng Office of the Vice President.

Sa nasabing pagtitipon, 50 local government units (LGUs) at mahigit 400 lokal at dayuhang development partners ang dumalo.

Layunin ng programang ito na patibayin ang ugnayan at pagtutulungan sa pagitan ng LGUs, non-government organizations (NGOs), civil service organizations (CSOs), lokal at internasyonal na aid agencies, iba’t ibang organisasyon at pribadong sektor.

Sa pahayag ni Vice President Leni Robredo, ito ang kanyang munting kontribusyon sa pagpapaunlad ng bansa at sa laban kontra kahirapan.

Sa pagtatapos ng nasabing event, nakakuha ng halos 600 pledges para sa iba’t ibang proyekto ng mga dumalong LGU, kabilang na ang proyekto kontra kahirapan at iba pang panga­ngailangan ng komunidad.

Tunay ngang mahalaga ang pagkakaisa ng lahat ng sektor upang tuluyan nang matuldukan ang kahirapan sa lipunan.

Ang nasabing pagtitipon ay isang magandang halimbawa na kung magtutulungan ang lahat, kaya nating mapagtagumpayan ang matagal nating pakikibaka kontra kahirapan.

***

Noong 16th Congress, ang aking tanggapan ay tumutok sa pagpapalago ng ating micro, small and medium enterpri­ses (MSMEs) upang maiahon ang ating mga kababayan mula sa kahirapan.

Isinulong natin ang pagpasa ng ilang batas upang matupad ang adbokasiya nating ito, kabilang na ang kauna-una­han kong batas bilang senador – ang Go Negosyo Act – na naipasa noong 2014.

 

Layunin ng batas na ito na tulungan ang ating MSMEs at mga kababayan natin na nais magsimula ng sariling negosyo na umasenso.

Sa Negosyo Center, maaaring lumapit ang mga negosyante para makakuha ng puhunan nang walang collateral mula sa iba’t ibang financing institutions.

Sa huling bilang, nasa 280 na ang Negosyo Centers sa buong bansa, na pinatatakbo ng Department of Trade and Industry (DTI) kasama ang pribadong sektor na naglalaan ng oras upang tulungan ang ating mga kababayan na nais magnegosyo.

Target ng DTI na uma­bot sa 300 ang Negosyo Centers sa Pilipinas bago matapos ang taon upang maabot pa ang mas marami nating kababayan na nangangarap magkaroon ng sariling negosyo.

***

Ngayon namang 17th Congress, tayo’y itinalaga bilang chairman ng Committee on Education, na isa pang mahalagang aspeto upang makaahon ang ating mga kababayan sa kahirapan.

Kabilang sa ating mga isinusulong ay ang pagpapalakas ng Alternative Learning System (ALS) na isa ring prayoridad na programa ng Department of Education (DepEd) at ng pamahalaang Duterte.

Sa pamamagitan nito, mabibigyan ng pagkakataon ang mga out-of-school youth at mga kababayan nating nais magtapos ng Grade 6 ngunit walang pagkakataon dahil sa edad at kahirapan na makapag-aral.

Isa pang mahalagang panukala na nais nating maipasa ay ang Senate Bill No. 170 na layong maglagay ng Trabaho Centers sa bawat Senior High School (SHS) sa buong bansa.

Ito’y bahagi ng ating pagnanais na mabigyan ng trabaho ang SHS graduates na nais nang maghanapbuhay para makatulong sa pamilya.

Tututok ang Trabaho Center sa tatlong mala­king bagay na kailangan ng mga naghahanap ng trabaho – career counseling services, employment facilitation at industry matching.

Mahalagang matiyak na ang mga graduates ng SHS ay may sapat na kaalaman at kakayahan na akma sa mga bakanteng trabaho sa merkado.

Maganda ring alam ng SHS graduates ang mga bakanteng trabaho na maaari nilang paghandaan sa lugar kung saan sila nakatira.

Sa ganitong paraan, matutugunan ang jobs mismatch, na isa sa sinisisi sa mataas na antas ng youth unemployment.

Sa tulong ng negosyo, trabaho at edukasyon, ako’y naniniwala na ma­laki ang tsansa ng mahihirap nating kababayan na umasenso sa buhay.